သက္သတ္လြတ္၀ါဒႏွင္႔ ကုသိုလ္

ျမန္မာျပည္မွာ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းကုိ ဘုရားခ်ီးမြမ္းတဲ႔အက်င္႔လုိလုိ၊ ဘုရားေဟာထားခဲ႔တဲ႔ အက်င္႔ျမတ္ တစ္ခုလုိလုိ၊ ေနာက္ သက္သတ္လြတ္မစားတဲ႔လူကုိ အကုသုိလ္အျပစ္ႀကီး က်ဴးလြန္ေနသေယာင္စသည္ျဖင္႔ ေျပာေနၾကတာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္တုိ႔ ၾကားဘူး၊ ေတြ႕ဘူးမွာပါ။
တကယ္ဘုရားေဟာအေနနဲ႔ကေတာ႔ သက္သတ္လြတ္စားျခင္း/ မစားျခင္းသည္ မဂ္/ဖုိလ္/နိဗၺာန္ရဖုိ႕ အေရး ဟူေသာ သံသရာလြတ္ေျမာက္ေရးႏွင္႔ ဘာမွ် မဆုိင္ပါ။ အက်င္႔ျမတ္တစ္ခုလည္း မဟုတ္ပါ။ အသား စားမႈ ႏွင္႔ပတ္သက္၍ ဘုရားရွင္က တဏွာအစြဲ မထားဖုိ႔/မကပ္ၿငိဖုိ႔ပဲ ေဟာခဲ႔တာပါ။ ဥပမာ.. အသား တခုအေပၚမွာ စြဲစြဲလမ္းလမ္းျဖစ္ၿပီး... အဲဒီအသားမပါ မစားႏုိင္တဲ႔အေျခအေနမ်ိဳးစသည္ပါ။ အသား စားၾကဴးတဲ႔“ ေပါရိသာဒ ”ဘုရင္မ်ိဳးေပါ႔ဗ်ာ။ ဘယ္အစာမဆုိ ေန႔စဥ္စားသုန္းျခင္းသည္ တလံမွ်ေလာက္ရွိေသာ ဒီခႏၶာကုိယ္ အသက္ ဆက္လက္ရွင္သန္ရပ္တည္ဖုိ႔ဆုိတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စားသုန္းဖုိ႔ပါ။
သက္သတ္လြတ္စားမႈႏွင္႔ပတ္သက္၍ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ႔၊ မိန္႔မွာခဲ႔တဲ႔ ၀ိနည္းတရားႏွင္႔ သုတၱန္တရားေတာ္ အတုိင္း ေမေမ႔လျပည့္၀န္းေလးတင္ျပပါမယ္။ ၀ိနည္းစူဠ၀ါပါဠိေတာ္မွာ... ေဒ၀ဒတ္ေတာင္းဆုိတဲ႔ “ပဥၥ၀တၳဳ ယာစနကထာ” (ေတာင္းဆုိခ်က္ -၅-ခု)ဆုိတာ ရွိပါတယ္။ ေဒ၀ဒတ္က ဘုရားရွင္ထံဆု (၅)မ်ိဳးေတာင္းခဲ႔ တာပါ။ သူေတာင္းခဲ႔တဲ႔ဆု (၅)မ်ိဳးက-
၁။ ရဟန္းေတာ္မ်ား အသက္ထက္ဆုံး ေတာရေဆာက္တည္ၿပီး ေတာမွာတင္ေနဖုိ႔။ (ၿမိဳ႕ေက်ာင္းမွာ မေနဖုိ႔)
၂။ ရဟန္းဘ၀တည္ေနသမွ်ကာလပတ္လုံး ဆြမ္းခံစားဖုိ႔၊ (လူဒါယကာတုိ႔ ပင္႔၍ကပ္လွဴေသာ ဆြမ္းကုိမစားဖုိ႔)
၃။ ပံသုကူသကၤန္းလုိ႔ဆုိတဲ႔ စြန္႔ပစ္အ၀တ္မ်ားကုိသာ ေကာက္ယူၿပီး ေလ်ာ္ဖြတ္ခ်ဳပ္၀တ္ဖုိ႔၊ (လွဴဒါယကာတုိ႔ ေပးလွဴေသာ သကၤန္းကုိမ၀တ္ဖုိ႔)
၄။ ရဟန္းေးတာ္မ်ား အသက္ထက္ဆုံး သစ္တစ္ရင္း၊ ၀ါးတစ္ပင္ေအာက္မွာသာ ေက်ာင္းအျဖစ္ေနဖုိ႔၊ (လွဴဒါယကာတုိ႔ လွဴေသာ ေက်ာင္းအရိပ္အာသေအာက္မွာ မေနဖုိ႔)
၅။ အသားငါး မစားဖုိ႔ (သစ္သီးသစ္ရြက္စားျခင္းဟူေသာ သက္သတ္လြတ္ကုိသာ စားဖုိ႔)
တကယ္လုိ႔ အထက္ပါ (၅)မ်ိဳးကုိ မလုိက္နာရင္ မလုိက္နာတဲ႔ ရဟန္း အျပစ္အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ေပးဖုိ႔အထိ ေဒ၀ဒတ္က ေတာင္းဆုိခဲ႔တာပါ။
အဲဒီလုိ ေဒ၀ဒတ္ေတာင္းဆုိတဲ႔အခါ ဗုဒၶဘုရားရွင္က ေဒ၀ဒတ္ကုိ ဘာျပန္မိန္႔ၾကားခဲ႔သလဲဆုိေတာ႔ --
“'အလံ၊ ေဒဝဒတၱ။ ေယာ ဣစၧတိ၊ အာရညိေကာ ေဟာတု၊ ေယာ ဣစၧတိ၊ ဂါမေႏၲ ဝိဟရတု။ ေယာ ဣစၧတိ၊ ပိ႑ပါတိေကာ ေဟာတု၊ ေယာ ဣစၧတိ၊ နိမႏၲနံ သာဒိယတု။ ေယာ ဣစၧတိ၊ ပံသုကူလိေကာ ေဟာတု၊ ေယာ ဣစၧတိ၊ ဂဟပတိစီဝရံ သာဒိယတု။ အ႒မာေသ ေခါ မယာ၊ ေဒဝဒတၱ၊ ႐ုကၡမူလေသနာသနံ အႏုညာတံ၊ တိေကာဋိပရိသုဒၶံ မစၧမံသံ -- အဒိ႒ံ၊ အႆုတံ၊ အပရိသကႋတ''ႏၲိ။ ဆုိတဲ႔စကားကုိ သုန္းၿပီး ျငင္းဆုိခဲ႔ပါတယ္။
ဘာလဲဆုိေတာ႔ ဘုရားရွင္ဟာ မဇၥ်ိမပဋိပဒါလုိ႔ေခၚတဲ႔ အလယ္လတ္လမ္းစဥ္ကို က်င္႔သုန္းသူပီပီ ဘုရားေဟာတဲ႔တရားအာလုံး၊ ပညတ္ခ်က္အားလုံးဟာ အတင္းအက်ပ္လုပ္ခဲ႔တာ တစ္ခုမွ မရွိပါဘူး။ ဒီကိစၥန ဲ႔ပတ္သက္လုိ႔လည္း အလယ္လတ္သေဘာပဲ ခ်မွတ္ခဲ႔တာပါ။
၁။ “ေတာရေဆာက္တည္လုိတဲ႔ ရဟန္း ေတာရေဆာက္တည္၊ ၿမိဳ႕ရြာ၌ သီတင္းသုန္းလုိတဲ႔ ရဟန္း ၿမိဳ႕ရြာမွာ သီတင္း သုန္းႏုိင္၊
၂။ တစ္သက္ပတ္လုံး ဆြမ္းခံစားးလုိတဲ႔ ရဟန္း တစ္သက္ပတ္လုံး ဆြမ္းခံစားႏုိင္၊ လူတုိ႔ကပ္လွဴေသာဆြမ္း ဘုဥ္းေပးလုိက ဘုဥ္းေပးႏုိင္၊ ၃။ ပံသုကူသကၤန္း၀တ္လုိက၀တ္၊ လူဒါယကာတုိ႔လွဴေသာ သကၤန္း၀တ္လုိက ၀တ္၊
၄။ သစ္တစ္ပင္၊ ၀ါးတစ္ပင္ရင္ ေနလုိတဲ႔ ရဟန္းေနႏုိင္၊ လူဒါယကာတုိ႔ လွဴေသာ ေက်ာင္း၌ ေနလုိက ေနႏုိင္။
၅။ ကုိယ္စားဖုိ႔ဆုိတဲ႔ ရည္ရြယ္သတ္ေန သတၱ၀ါလုိ႔ ျမင္ရင္၊ ၾကားရင္၊ သံသယျဖစ္ရင္ အဲဒီအသားကုိ မစားဖုိ႔ပဲ မိန္႔ၾကားခဲ႔တာပါ။ ၄င္း အစြန္း(၃)ပါးက ကင္းလြတ္ရင္ အသားငါးကုိ စားႏုိင္တယ္လုိ႔ ေဒ၀ဒတ္ကုိ ျပန္မိန္႔ခဲ႔ပါတယ္။
ဒီမိန္႔မွာခ်က္ကုိ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင္႔ ဘုရားရွင္က သတ္သက္လြတ္စားဖုိ႔ မေျပာခဲ႔၊ မမိန္႔ခဲ႔ပါဘူး။
အသားငါးစားမႈႏွင္႔ပတ္သက္လုိ႔ တျခားထင္းရွားတဲ႔သုတ္ေတာ္ကေတာ႔ ခုဒၵကနိကာယ္၊ သုတၱနိပါတ ္ပါဠိေတာ္ မွာ ပါတဲ႔ အာမဂႏၶသုတ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ အညီေဟာက္စားျခင္း (သုိ႔မဟုတ္) အညီေဟာက္နံ႕-နံျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ အဓိကကေတာ႔ အသားငါးစားမႈႏွင္႔ပတ္သက္လုိ႔ ေဟာထားတဲ႔ တရားေတာ္ပါပဲ။ ဘယ္အရာသည္ တကယ္အစစ္အမွန္ အသားစားျခင္း၊ အညီွေဟာျဖစ္သလဲဆုိတာ ဒီသုတ္ေတာ္မွာ ဘုရားရွင္ က မိန္႔ၾကားထားပါတယ္။ သုတၱန္ထဲမွာ ဘုရားရွင္ေျပာထားတဲ႔ ၀တၳဳဇာတ္လမ္းက ကႆပဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္မွာ တိႆရေသ႔ ေမးလုိ႔ ကႆပဘုရားရွင္က ေျဖၾကားခဲ႔တာကုိ ဘုရားရွင္က ျပန္လည္ ေဟာၾကားထားတဲ႔ တရားေတာ္ပါ။

တိႆရေသ႔အေမး--
-ကႆပႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရား ေကာင္းစြာ ျပဳစီရင္ၿပီး ေကာင္းစြာ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး သူတစ္ပါးတို႔ ေပးလွဴ အပ္ေသာ မြန္ျမတ္ေသာ ငါးအမဲ ဟင္းလ်ာကိုလည္း စား, သေလးထမင္းကိုလည္းစားေသာ သင္သည္ အညႇီ အေဟာက္ကို စားသည္ မည္၏။
-ျဗဟၼာမင္း၏ အေဆြျဖစ္ေတာ္မူေသာ ကႆပျမတ္စြာဘုရား အညႇီအေဟာက္သည္
ငါ့အားမအပ္ဟု အသွ်င္ဘုရားဆိုသည္ မဟုတ္ပါေလာ?၊ သို႔ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ စီရင္ထားသည့္ငွက္သားတို႔ ႏွင့္ (တကြ) သေလးထမင္းကို စားဘိ၏၊ ကႆပျမတ္စြာဘုရား အသွ်င္ဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေမးပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရားေျပာေသာ အညႇီအေဟာက္ဟူသည္ အဘယ္မွ် အျပားရွိပါသနည္း။ ဘုရားရွင္ကုိ စြပ္စြဲသလုိမ်ိဳးနဲ႔ အသားငါးစားမႈႏွင္႔ပတ္သက္လုိ႔ ျပႆနာေမးတာပါ။

ဘုရားရွင္အေျဖ--
၁။ တိႆရေသ့ သူ႕အသက္ကို သတ္ျခင္း, ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းဆဲျခင္း, လက္ေျခ စသည္ကို ျဖတ္ျခင္း, ေႏွာင္ဖြဲ႕ ျခင္း, ခိုးယူျခင္း, မမွန္ဆိုျခင္း, ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲျခင္း, လွည့္ပတ္ျခင္း, အက်ဳိးမရွိေသာ က်မ္းဂန္တို႔ကို သင္ယူျခင္း, သူတစ္ပါးသားမယားကို ေပါင္းေဖာ္မွီဝဲျခင္း ဤသည္ကား အညႇီအေဟာက္တည္း၊ အသားတည္း ဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။
၂။ တိႆရေသ႔ ဤေလာက၌ အၾကင္သူတို႔သည္ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မေစာင့္စည္းကုန္၊ ရသာ႐ံုတို႔၌ မက္ေမာကုန္၏၊ မစင္ၾကယ္ေသာ မိစၧာဇီဝ(အသက္ေမြးျခင္း)အျဖစ္ကို မွီကုန္၏၊ နတၴိကဝါဒ(ကုသုိလုပ္ ကုသုိလ္အက်ိဳးမရွိ၊ အကုသုိလ္လုပ္ အကုသုိလ္အက်ိဳးမရွိ)ဟူေသာ အယူရွိကုန္၏၊ မညီၫြတ္ေသာ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈစသည္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ သိေစႏိုင္ခဲကုန္၏၊ ထုိသူတို႔၏ ဤကာမဂုဏ္တို႔၌ မေစာင့္စည္းမႈစသည္ပင္ အညႇီအေဟာက္တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။

၃။ တိႆရေသ႔ အၾကင္သူတို႔သည္ (ၿခိဳးျခံ၍ေခါင္းပါးေသာအက်င္႔) အတၱကိလမထအက်င့္ ရွိကုန္၏၊ ၾကမ္းတမ္းကုန္၏၊ သူတစ္ပါး၏ ေက်ာက္ကုန္းသား(သူတစ္ပါးပင္ပင္ပန္းပန္းရွာမွီးထားေသာအစာ)ကို စားသကဲ့သို႔ ေရွ႕တြင္ ခ်ီးမြမ္း၍ မ်က္ကြယ္၌ ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ အေဆြခင္ပြန္းတို႔ကုိ ျပစ္မွားကုန္၏၊ သနားျခင္း ကင္း ကုန္၏၊ အလြန္မာန္၊ မာနခက္ထန္ကုန္၏၊၊ မေပးကမ္းတတ္ေသာ အေလ့ရွိကုန္၏၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္အား အနည္းငယ္မွ်ေသာ္လည္း မေပးလွဴကုန္၊ ထုိသူတို႔၏ ဤအတၱကိလမထ စသည္ပင္ အညႇီအေဟာက္တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။

၄။ တိႆရေသ႔ အမ်က္ထြက္ျခင္း, မာန္ယစ္ျခင္း, ခက္ထန္ျခင္း, ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳလုပ္ျခင္း, လွည့္ပတ္ ျခင္းျငဴစူျခင္း, ဝါႂကြားပလႊား၍ ေျပာဆိုျခင္း, အလြန္မာန္မူျခင္း, သူယုတ္မာတို႔ႏွင့္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံျခင္း ဤသည္ပင္ အညႇီအေဟာက္တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။

၅။ တိႆရေသ႔ ဤေလာက၌ အၾကင္လူယုတ္မာတို႔သည္ မေကာင္းေသာ အေလ့ရွိကုန္၏၊ ေႂကြးၿမီကို ယူ၍ မေပးဆပ,္ ဖ်က္ဆီးတတ္သည့္အျပင္ ကုန္းေခ်ာတတ္ကုန္၏၊ ဤေလာက၌ တံစိုးလာဘ္စားကာ ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲသျဖင့္ တရားစီရင္တတ္ကုန္၏၊ သီလရွိေယာင္ အတုေဆာင္တတ္ကုန္၏၊ အမိအဖစသည္တုိ႔ အေပၚ၌ ၾကမ္းတမ္းေသာ အမႈကို ျပဳကုန္၏၊ ထုိသူတို႔၏ ေကာင္းေသာ အေလ့စသည္ပင္ အညႇီအေဟာက္တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။

၆။ တိႆရေသ႔ ဤေလာက၌ အၾကင္သူတို႔သည္ သတၱဝါတို႔၌ သတ္ျဖတ္မႈတို႔မွ မေစာင့္ စည္းကုန္၊ သူတစ္ပါးတို႔၏ ဥစၥာကို ယူ၍ ညႇဥ္းဆဲရန္ လုံ႔လျပဳကုန္၏၊ သီလ မရွိကုန္၊ ၾကမ္းတမ္းေသာ အမႈရွိကုန္၏၊ ၾကမ္းေသာ စကားရွိကုန္၏၊ ႐ုိေသျခင္း ကင္းကုန္၏၊ ထုိသူတို႔၏ မေစာင့္စည္းျခင္းစသည္ပင္ အညႇီ အေဟာက္တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။
၇။ တိႆရေသ႔ အၾကင္သူတို႔သည္ သတၱဝါတို႔၌ မက္ေမာကုန္၏၊ မုန္းတီးဆန္႔က်င္ကုန္၏၊ ျပစ္မွား လြန္က်ဴးျခင္းသို႔ လ်င္စြာ က်ေရာက္တတ္ကုန္၏၊ အကုသုိလ္ျပဳရန္ အျမဲမျပတ္လုံ႔လျပဳကုန္သည္ျဖစ္၍ တမလြန္ဘဝ၌ အမိုက္သို႔ သြားကုန္၏၊ ငရဲ၌ ဦးေခါင္း ေစာက္ထုိးက်ကုန္၏၊ ထုိသူတို႔၏ ဤမက္ေမာမႈ စသည္ပင္ အညႇီ အေဟာက္တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။
၈။ တိႆရေသ႔ ငါး အမဲတို႔ကို မစားေသာ အျဖစ္သည္လည္းေကာင္း၊ အဝတ္မဝတ္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ဦးျပည္း(ဦးေခါင္းတုံးထား)ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ဆံက်စ္ျမဴမႈန္ အညစ္အေၾကးသည္လည္းေကာင္း၊ ရေသ့ရဟန္းပရိကၡရာ သစ္နက္ေရတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ မီးကို ပူေဇာ္ျခင္း, မီးကို လုပ္ေကြၽးျခင္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း ယံုမွားျခင္းမွ မကူးေျမာက္ေသးေသာ သတၱဝါတို႔ကို မစင္ၾကယ္ေစႏိုင္ကုန္၊ ေလာက၌ အၾကင္သို႔ သေဘာရွိကုန္ေသာ မေသရန္ (ေတာင့္တလ်က္) ကိုယ္ကို မ်ားစြာ ပူပန္ေစတတ္ေသာ အက်င့္တို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ေဗဒင္တို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ဥံဳဖြစသည္ျဖင္႔ ပူေဇာ္ေသာ အက်င့္တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ယစ္ပူေဇာ္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အလြန္ပူျပင္းေသာေႏြဥတု၌ အပူခံျခင္းစေသာ ဥတုကိုမွီဝဲျခင္းတို႔သည္လည္းေကာင္း ယံုမွားျခင္းမွ မကူးေျမာက္ေသးေသာ သတၱဝါကို မစင္ၾကယ္ေစႏိုင္ကုန္။

၉။ တိႆရေသ႔ (အၾကင္သူသည္ ) မ်က္စိဣေႁႏၵ၊ နားဣေႁႏၵ၊ ႏွာေခါင္းဣေႁႏၵ၊ လ်ာဣေႁႏၵ၊ ကုိယ္ကာယ ဟူေသာဣေႁႏၵ၊ စိတ္ဟူေသာဣေႁႏၵ ဤ ဣေႁႏၵ (ေစာင္႔စသည္းျခင္း)ေျခာက္ပါးတို႔၌ လံုျခံဳသည္ျဖစ္၍ ယင္းဣေႁႏၵတို႔ကို သတိဉာဏ္ျဖင္႔ ေစာင္႔စည္းသည္တို႔ကို ျပဳလ်က္ အားထုတ္၏၊ သစၥာေလးပါးတရား၌ တည္၏၊ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူႏူးညံ့ေသာသူ၏ အျဖစ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္၏၊ ရာဂစေသာ ကပ္ၿငိျခင္းကို လြန္ေျမာက္၏၊ ဆင္းရဲအားလံုးကို ပယ္၏၊ ထုိသူသည္ ခိုင္ျမဲေသာ ပညာႏွင့္ ျပည့္ စံုသည္ျဖစ္၍ ျမင္အပ္၊ ၾကားအပ္ေသာ အာ႐ံုတို႔၌ ကိေလသာတို႔ျဖင့္ မလိမ္းက်ံ ေတာ့ေပ။

ဤသို႔ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အညီွအေဟာက္ဟူေသာ အသားငါးစားမႈႏွင္႔ ပတ္သက္ၿပီး အစစ္ အမွန္ျဖစ္တဲ႔ အညီွအေဟာက္အမ်ားကုိ ထုတ္ေဖာ္ျပၿပီး တရားႏွလုံးသြင္းဖုိ႔ ဆက္လက္ေဟာၾကားခဲ႔ပါတယ္။

ထုိတိႆရေသ့သည္ ကႆပျမတ္စြာဘုရား၏ ေကာင္းစြာ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ ကိေလသာ အညႇီ အေဟာက္ကင္းေသာ ဝဋ္ဆင္းရဲအားလံုးကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ေသာတရားေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ ႏွိမ့္ခ်ေသာ စိတ္ရွိလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား ရွိခိုးကာ ထုိအရပ္၌ပင္လွ်င္ ရဟန္းအျဖစ္ကို ခြင္႔ေတာင္းကာ ရဟန္းျပဳသြား၏။ ((ဤ-post-ကုိ ဖတ္ၿပီး ရွင္ ရဟန္း မဟုတ္တဲ႔ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ား ရဟန္းျပဳခုိင္းတာေတာ႔ ဟုတ္ဘူးေနာ္။ ))ဤသုတ္ေတာ္ကုိေလ႔လာျခင္းျဖင္႔လည္း ဘုရားရွင္သည္ သက္သတ္လြတ္စားမႈကုိ ခ်ီးမြမ္းအားေပးထားျခင္း မရွိေတြ႕ရမွာျဖစ္သလုိ, တပ္မက္မႈတဏွာတရားပယ္ဖုိ႔ကုိသာ အဓိကမိန္႔ၾကားထားတာကုိ စာဖတ္သူ ေတြ႕ျမင္ရမွာပါ။
ယေန႔ေခတ္ သက္သတ္လြတ္၀ါဒသည္ သာသနာျပဳေယာင္ေယာင္ လုပ္ေနၾကတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ထြင္ထားေသာ မမွန္ကန္ေသာ က်င္႔စဥ္တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေကာက္ခ်က္ ခ်လုိ႔ရပါတယ္။
သားငါးစားျခင္းေရွာင္ၾကဥ္မွ ကုိယ္႔က်န္းမာေရးစသည္ႏွင္႔ အဆင္ေျပမယ္ဆုိရင္ ေရွာင္က်ဥ္ဖုိ႔ပါ။ သက္ သတ္လြတ္၀ါဒသည္ ဘုရားေဟာထားခဲ႔တဲ႔ က်င္႔စဥ္မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိေတာ႔ သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။
ဒီအသားငါးစားတာကုိ က်င္႔စဥ္တခုအေနနဲ႔ ယူဆၾကတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ “ေသြးနဲ႔ေရးတဲ႔သာသနာ” တရားေတာ္ထဲမွာလည္း ဆရာေတာ္ႀကီက “သက္သတ္လြတ္စားလုိ႔ ကုသုိလ္ တစ္မႈံမွ မရဘူး”စသည္ျဖင္႔ ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာထားပါတယ္။ တျခားသာသနာႏွင္႔ မပတ္သက္တဲ႔ အက်င္႔ေတြကုိလည္း အဲဒီတရားေတာ္ထဲမွာ ျပတ္ျပတ္သားသား ေဟာထားပါတယ္။
ေမေမ႔လျပည့္၀န္းေလးငယ္ဆရာတစ္ပါးေျပာဘူးတာကေတာ႔… “မင္းတုိ႔ သက္သတ္လြတ္စားခ်င္းရင္ မီးက်ည္းခဲသာ စားတဲ႔”။ တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဟုတ္တယ္ေနာ္.. “အသက္သတ္တာလြတ္တာက မီးက်ည္းခဲပဲရွိတာ”။
လူေတြက အေျပာကုိက မွားေနတာ- “သားႀကီး၊ ငါးႀကီးစားလြတ္တယ္”လုိ႔ ေျပာရင္မွန္အုန္းမယ္။ သက္သတ္ လြတ္ဆုိေတာ႔.. ဆန္တုိ႔၊ သစ္သီးသစ္ရြက္ေတြထဲမွာလည္း ျမင္ရ၊ မျမင္ရ ပုိးေတြပါေသးတယ္။ စဥ္းစားဖုိ႔ပါ။
ေနာက္ အသားငါးစားမႈႏွင္႔ပတ္သက္လုိ႔ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားၿပီျဖစ္တဲ႔ မေလးရွားက ေကသွ်ရီဓမၼာနႏၵ(K.Sri. Dhammananda) ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက (Vegetarianism)ဆုိၿပီး ေခါင္းစဥ္တစ္ခုနဲ႔ ေရးထားတာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မွတ္ခ်က္ခ်ထားတာေလးတစ္ခုက-
"One should not judge the purity or impurity of man simply by observing what he eats." လို႔ဆုိထားပါတယ္။ “လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အကုသုိလ္အညစ္အေၾကး စင္ၾကယ္မႈ/မစင္ၾကယ္မႈကုိ အသားငါး စားတဲ႔/မစားတဲ႔ ဥပေဒ(သုိ႔) ေပတံနဲ႔ ဆုံးျဖတ္လုိ႔ / တုိင္းတာလုိ႔ မရဘူး၊”လုိ႔ ဆုိထားတာပါ။
အဲဒီေတာ႔ အားလုံးကုိ ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္ရင္ အသားငါးကုိ ကုိယ္႔က်န္းမာေရးစသည္နဲ႔ မတည့္ရင္ ေရွာင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဘုရားေဟာက်င္႔စဥ္ဆုိၿပီးေတာ႔ မမွတ္ယူသင္႔ပါဘူး။ ဘုရားေဟာထားတာက သတၱ၀ါ တစ္ေကာင္ဟာ ကုိယ္႔အတြက္ သတ္ေနတာလုိ႔ဆုိၿပီး “ျမင္မယ္၊ ၾကားမယ္၊ သံသယျဖစ္ေနမယ္”ဆုိရင္ အဲဒီအသားကုိ မစားဖုိ႔ ရဟန္းေတာ္ေတြကုိ မွာခဲ႔တာပါ။ ေနာက္-အဓိကအခ်က္ကေတာ႔ ကုိယ္စားတဲ႔ မည္သည့္အစာအာဟာရေပၚမဆုိ တပ္မက္စြဲလမ္းမႈ မရွိဖုိ႔ အဓိကပါ။ ကုိယ္႔ခႏၶာကုိယ္ ဆက္လက္ ရပ္တည္ဖုိ႔ဆုိတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စားဖုိ႔ပါပဲ။ အသားငါးလြတ္ဟူေသာ “သက္သတ္လြတ္၀ါဒသည္ ဘုရားေဟာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ” မွတ္သားဖုိ႔၊ လုိက္နာဖုိ႔၊ သိေစဖုိ႔ ..ဘုရားေဟာအတုိင္း ေရးသားျခင္းမွ်ပါ။